Ponieważ przekraczanie przez pielęgniarki dobowych i tygodniowych norm czasu pracy jest nagminnym problemem, radzimy uregulowanie tej kwestii w dokumentacji wewnętrznej pracodawcy. Mowa tu zwłaszcza o podmiotach, które nie świadczą opieki szpitalnej (całodobowej i stacjonarnej).
Całość świadczeń pielęgniarskich, w tym dyżurów pod telefonem, powinna być uregulowana w jednym dokumencie, a nie w odrębnym regulaminie dyżurów. Pozwala to poddać kontroli obowiązkowe okresy odpoczynku pracowników i stawki należne za pracę w różnych formach i okresach.
Czas pełnionego dyżuru pod telefonem z zasady nie jest czasem pracy, ale za ten czas można zapewnić pracownikowi wynagrodzenie, np. w wysokości 50% wynagrodzenia zasadniczego. Natomiast wyjazd do chorego w trakcie dyżuru i udzielane w tym czasie porady telefoniczne, tj. czas efektywnego udzielania świadczeń: zdalnych lub przy chorym, włącznie z czasem dojazdu do pacjenta, składa się na czas pracy, który powinien być wynagradzany zgodnie z umową i kodeksem pracy, według odpowiednich stawek – 100 – 150 – 200% wynagrodzenia zasadniczego.
Pracownik ma obowiązek, a nie tylko prawo, zachować 11-godzinny nieprzerwany dobowy odpoczynek i 35-godzinny nieprzerywany odpoczynek tygodniowy. W wyjątkowych przypadkach, w których z powodu organizacji pracy lub potrzeb
pacjentów nie da się zorganizować pracy i dyżurów w sposób nienaruszający czasu
dobowego i tygodniowego nieprzerwanego odpoczynku, normy te mogą być
naruszane. Tygodniowy nieprzerwany czas odpoczynku nie może jednak być krótszy
niż 24 godziny. Należy też starać się tak uregulować zasady udzielania świadczeń pielęgniarskich, aby danym miesiącu kalendarzowym ilość godzin faktycznego odpoczynku odpowiadała ilości godzin odpoczynku wynikającej z norm (zakładając 11 godzinny odpoczynek dobowy i 35 godzinny odpoczynek tygodniowy.
Przy tym trzeba zapewnić, aby za czas pracy w trakcie dyżuru pod telefonem w niedziele lub święta (tj. pracę wykonywaną pomiędzy godziną 00:00 a godziną 24:00 w dniu świątecznym) pracownikowi przysługiwał czas wolny od pracy w następnym dniu, wydłużający czas nieprzerwanego dobowego odpoczynku o ilość godzin równą czasowi pracy na dyżurze.
Pracodawca nie ma wprawdzie obowiązku prowadzenia ewidencji czasu pracy, ale pracownicy powinni sami ewidencjonować swoje godziny pracy i dostosowywać je we współpracy z pracodawcą przy tworzeniu grafików do wymaganych norm odpoczynku. Regulamin udzielania świadczeń służy uświadomieniu pracowników o tych normach, ale także zabezpieczeniu prawnym pracodawcy.
