Prawnie dopuszczalne formy współpracy fizjoterapeutów opisuje ustawa o zawodzie fizjoterapeuty.

Wyróżniamy wykonywanie zawodu:

•w ramach praktyk zawodowych,

•na podstawie umowy o pracę,

•w ramach stosunku służbowego,

•w ramach wolontariatu,

•na podstawie umowy cywilnoprawnej oraz

Dopuszczalne jest również świadczenie usług fizjoterapeuty w formie jednoosobowej działalności gospodarczej oraz spółek prawa handlowego. Istotnym zastrzeżeniem jest ograniczenie dopuszczalnych form do spółek osobowych: cywilnej, jawnej, komandytowej, partnerskiej.

Współpraca fizjoterapeutów może zatem przyjąć trzy formy:

• 2 (i więcej) indywidulanych praktyk, mieszczących się pod tym samym adresem,
• spółki osobowej,
• podmiotu leczniczego.

Wykonywanie zawodu we współpracy, w formie dwóch indywidualnych praktyk fizjoterapeutycznych implikuje szereg problemów. Formalnie są to bowiem dwa odrębne podmioty, które powinny chronić tajemnicę zawodową, prowadzić dokumentację z wyłączeniem wglądu innych osób, zapewnić standardy ochrony indywidualnej. Zdarza się, że współpracujący fizjoterapeuci zatrudniają wspólnie jedną osobę rejestrującą. Kolejne problemy pojawiają się przy swoistym „rozwiązaniu” takiej nieformalnej spółki – wspólnoty gabinetów.

Prowadzenie działalności w formie spółki osobowej również nie jest wolne od swoistych obciążeń.

Próg wejścia jest dość wysoki. Wymaga dużych nakładów sił i środków przed podjęciem współpracy. Przyszli wspólnicy powinni przewidzieć wszystkie możliwe scenariusze oraz uzbroić się w cierpliwość. Ponoszone często w tym czasie nakłady, konieczność szybkiego osiągnięcia osobowości prawnej i rozpoczęcia wykonywania usług nie sprzyja namysłowi nad formalnościami. Trwają one dość długo, są żmudnym procesem konsensualnego ucierania stanowisk. Uwagi wymaga przede wszystkim treść umowy spółki, zasady reprezentacji, reguły podziału zysku i ponoszenia kosztów. Część kwestii wynika naturalnie w trakcie rejestracji, części nie sposób przewidzieć.

Należy wziąć pod uwagę, że spółka osobowa łączy się z wysokimi wymogami co do standardów prawnych i księgowych. Ta forma wykonywania działalności gospodarczej nie jest również intuicyjna co jednoosobowa działalność. Istotnym elementem są również obowiązki sprawozdawcze – coroczne sporządzenie, zatwierdzenie i złożenie sprawozdania finansowego do urzędu skarbowego i Rejestru Przedsiębiorców KRS.

Osobiście rekomenduję każdorazowo przemyślenie formy wykonywania zawodu we współpracy. Indywidualne uwarunkowania każdego wspólnika mogą ostatecznie przemawiać za wybraniem kontynuowania działalności w formie jednoosobowej „firmy”. Niebagatelną okoliczność stanowić może również doświadczenie zawodowe, rozpoznawalność na rynku – słowem: wszystkie przesłanki wskazujące na nierównorzędną pozycję współpracujących specjalistów.

Przed podjęciem decyzji o zawiązaniu współpracy, warto poddać tę idee każdorazowo konsultacji prawnej i organizacyjnej.