Szpital zatrudnia podwykonawcę

W obliczu rosnącego zapotrzebowania na usługi medyczne, szpitale coraz częściej korzystają z pomocy podwykonawców. Decyzja o powierzeniu części świadczeń zewnętrznym podmiotom niesie za sobą szereg wymogów prawnych i organizacyjnych, które muszą być spełnione, aby zapewnić pacjentom bezpieczeństwo i wysoką jakość opieki. W artykule omawiamy, jakie zasady obowiązują w przypadku współpracy z podwykonawcami, jakie kluczowe elementy powinna zawierać umowa oraz kiedy zgodnie z przepisami możliwe jest zlecenie świadczeń zdrowotnych podmiotom zewnętrznym.

Ustawa o działalności leczniczej wyraźnie dopuszcza możliwość udzielania świadczeń przez podmioty lecznicze z pomocą podwykonawców. Zgodnie z art. 26 tej ustawy niezbędne jest, aby przedmiot zamówienia nie wykraczał poza rodzaj działalności leczniczej lub zakres świadczeń zdrowotnych wykonywanych przez przyjmującego zamówienie, zgodnie z wpisem do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą. Podwykonawca przyjmujący zamówienie musi więc posiadać wpis do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą, z zakresem świadczeń dostosowanym do potrzeb szpitala.

Dodatkowo, warto zwrócić uwagę, że jeśli szpital, realizując zamówienie, wykonuje umowę z NFZ, czyli udziela świadczeń finansowanych ze środków publicznych, należy sprawdzić, czy umowa z Funduszem przewiduje możliwość zlecania ich wykonania podwykonawcom. Zgodnie bowiem z art. 133 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, tylko wtedy, gdy umowa szpitala z NFZ to wyraźnie przewiduje, świadczeniodawca może przekazać realizację świadczeń podwykonawcom.

Szpital zawiera z podmiotem przyjmującym zamówienie umowę na czas udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub na czas określony, jednak nie krótszy niż trzy miesiące. Umowa tego rodzaju jest specyficznym typem umowy, zbliżonym do popularnej umowy zlecenia. Na mocy takiej umowy zewnętrzny podmiot leczniczy zobowiązuje się do udzielania świadczeń zdrowotnych w zakresie i na zasadach określonych umową, a szpital zobowiązuje się do zapłaty wynagrodzenia za ich realizację.

Do szczególnych i wymaganych cech umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych z podwykonawcą należą zgodnie z art. 27 ustawy o działalności leczniczej:

1. określenie zakresu świadczeń zdrowotnych;
2. określenie sposobu organizacji udzielania świadczeń, w tym miejsca, dni i godzin ich wykonywania;
3. minimalna liczba osób udzielających określonych świadczeń zdrowotnych;
4. obowiązek poddania się przez przyjmującego zamówienie kontroli przeprowadzanej przez zlecającego zamówienie;
5. określenie rodzajów i sposobu kalkulacji wynagrodzenia, jakie zlecający zamówienie przekazuje przyjmującemu z tytułu jego realizacji, a w przypadku ustalenia stawki ryczałtowej – jej wysokości;
6. zasady rozliczeń oraz terminy przekazywania należności;
7. tryb przekazywania zlecającemu informacji o realizacji zamówienia;
8. postanowienia dotyczące szczegółowych okoliczności uzasadniających rozwiązanie umowy za wypowiedzeniem oraz okres wypowiedzenia;
9. zobowiązanie przyjmującego zamówienie do prowadzenia określonej sprawozdawczości statystycznej.

Zawarcie umowy musi być poprzedzone konkursem ofert, realizowanym w trybie określonym przepisami ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Nie stosuje się tu przepisów o zamówieniach publicznych.

Co istotne, lekarz zatrudniony w szpitalu nie może zawierać z nim umowy o podwykonawstwo świadczeń zdrowotnych. Wynika to z zasady, że podwykonawca nie może pozostawać w stosunku podporządkowania co do rodzaju pracy oraz miejsca i czasu jej wykonywania.

Podsumowując, współpraca szpitala z podwykonawcami może przynieść korzyści zarówno pacjentom, jak i placówkom medycznym, pod warunkiem spełnienia określonych przepisami wymogów. Starannie przygotowana umowa oraz zgodność z regulacjami NFZ i ustawy o działalności leczniczej pozwalają na bezpieczne i skuteczne świadczenie usług zdrowotnych, zapewniając stabilność oraz wysokie standardy opieki medycznej.