W procesie karnym o nieumyślne spowodowanie śmierci (art. 155 Kodeksu
Karnego) lekarz – oskarżony występuje jako gwarant życia pacjenta.
Zwykle gwarant nieskuteczny. Rozległa wiedza medyczna, którą
przypisuje się lekarzom, w potocznej opinii oznacza prawie
nieograniczoną wyobraźnię zawodową w kontakcie z chorym. Lekarz
powinien wiedzieć, co komu dolega, a przynajmniej ma obowiązek
niezwłocznie wyobrazić sobie, co może dolegać i do jakiego innego
specjalisty należy pacjenta skierować.