Wydaje się kluczowe, by informowanie rodziny pacjenta o możliwości odstąpienia od terapii daremnej nie polegało na przedstawieniu im tej sytuacji jako procedury, którą chory w określonej sytuacji zostanie objęty, a w szczególności, by nie polegało na prostym okazaniu im formularza protokołu odstąpienia od terapii. Z dużym prawdopodobieństwem byłoby to bowiem odebrane przez bliskich chorego jako automatyzm, nadmiernie determinujący działania lekarza i wyłączający pacjenta spod normalnej lekarskiej opieki.